DLACZEGO WARTO OSWOIĆ RODZICIELSKĄ ZŁOŚĆ?

Nie znam rodzica, który nie odczuwał by czasem złości. Rola rodzica, jest po prostu ciężka, wymagająca i mimo wielu uroków, bardzo obciążająca. Rodzicielską złość często spychamy jednak na dalszy plan. Ignorujemy ją i udajemy, ze jej nie widzimy. Warto jednak poświęcić jej uwagę, bo ma ona ogromne znaczenie dla rozwoju naszych dzieci, ich radzenia sobie z emocjami, kształtowania osobowości i zachowań jakie prezentują.

Słyszę od rodziców często, że chcieliby mieć więcej cierpliwości, mniej krzyczeć, rzadziej walczyć z wyrzutami sumienia. Autorzy książki „Odwrócona relacja” piszą,  że „typowe dziecko w wieku przedszkolnym średnio co dwadzieścia sekund wymaga, by rodzic zajął się jakiś jego pragnieniem” to może frustrować. Do tego dołóżmy jeszcze permanentne zmęczenie, nadmiar obowiązków, wieczne niewyspanie, jedzenie w biegu, brak czasu dla siebie. Mimo to, warto przyjrzeć się, rodzicielskiej złości, bo zaopiekowanie się swoimi emocjami, może znacznie poprawić naszą relacje z dzieckiem i rozwiązać wiele trudności. Myślę wręcz, że zaopiekowanie się swoimi emocjami, jest największym wyrazem troski o dziecko. Dzieci, które często doświadczają złości rodzica czują się często zagubione, wywołuje to u nich frustracje, impulsywność, gwałtowność reakcji, a więc wszystko to, na co zwykle uskarżają się rodzice.

Dlaczego warto oswoić rodzicielską złość? Dlaczego warto zadbać o to by złościć się lepiej?

Dzieci uczą się kiedy czują się dobrze

Dziecko, aby regulować swoje własne emocje potrzebuje drugiego człowieka, który pomieści jego uczucia i zarazi spokojem. Dla jego rozwoju emocjonalnego i społecznego ważne jest by mogło obserwować swoich rodziców, kiedy Ci potrafią wrażać swoje emocje nie krzywdząc innych, nie wzbudzając strachu, bez impulsywności. Drugim aspektem jest fakt, że dzieci uczą się wtedy kiedy czują się dobrze. Kiedy są w stresie lub strachu nie przyjmują argumentów, nie wyciągają wniosków i nie zapamiętują. Dzieci karane, karami jako takimi lub emocjonalnym chłodem rodzica często próbując uniknąć tych doświadczeń, nadal robią rzeczy „zakazane”, ale w sposób niewidoczny dla rodzica. Dzieci „gniewnych rodziców” nie dążą do aprobaty rodzica, a ochrony siebie. Podczas kiedy to właśnie, to pierwsze jest naturalną motywacją do rozwoju.

Dzieci potrzebują emocjonalnej bliskości

Doświadczenie złości rodzica, to często chwilowe zerwanie relacji – osłabia więź.  Dzieci rodziców, którzy często odczuwają swój gniew zaczynają się niejako odcinać się od emocji zarówno innych jak i swoich. Przywykają do nieprzyjemnych doświadczeń i stają się obojętne na stres, ból, gniew, smutek innych. Często same też przestają okazywać swoje emocje obawiając się, że są one zbyt obciążające dla innych. Gniew rodzica jest często jednym z powodów zaburzeń zachowania, co jest podyktowane zarówno obserwacją rodzica jak i częstego doświadczania stresu.

„Bez względu na to, jak bardzo słuszny jest gniew rodzica, zawsze budzi on przerażenie dziecka. (Lieberman)”

Spokojny dom chroni

Spokojny rodzic, to spokojne dziecko. Dzieci dorastające w otoczeniu gwałtowanie wyrażanej złości w dorosłym życiu doświadczają trudności w wyrażaniu swoich emocji, w budowaniu trwałych relacji. Złość rodziców dzieci często odczytują jako komunikat o sobie, zaniżając tym samym własne poczucie wartości. Dzieci reagują na stres rodziców również fizycznie, somatycznie, a więc często mają trudności ze snem, wypróżnianiem się, odżywianiem.

Odczuwanie złości jest normalne, naturalne, ważne i potrzebne. Złość to reakcja na zagrożenie, informacja że dzieje się coś co narusza nasze granice, co nam się służy, pomaga nam się chronić. Może mieć zarówno siłę niszczącą jak i budującą.

Artykuł pochodzi ze strony : https://mamologia.pl/dlaczego-warto-oswoic-rodzicielska-zlosc/?fbclid=IwAR0CO34oYZFiei0srzKb-vaDwMrKZp_jPLT4LhZluQK5hMCYUMM5k5Xow04