Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, aby dzieci do nas mówiły Adele Faber, Elaine Mazlish

Tę książkę przeczytałem jako pierwszą, jeszcze na studiach, ale wtedy miałem małe dzieci i nie bardzo się nią przejąłem, bo ona raczej o tych najmłodszych nie wspomina. Dopiero niedawno do niej wróciłem po raz drugi. Z tego co widzę, jest ona jedną z najczęściej polecanych w różnych zestawieniach i ja osobiście się nie dziwę, gdyż zawiera niemal wszystkie podstawy jakie są potrzebne, do stworzenia zdrowej relacji z dzieckiem.

Jeśli jednak miałbym mieć jakąś uwagę do tej książki, to stwierdziłbym, że jest ona trochę zbyt optymistyczna i często zakłada, że wystarczy użyć odpowiednich słów i już po chwili dziecko samo wszystko zrozumie (w sensie co zrobiło źle czy dlaczego czegoś nie wolno). Z doświadczenia wiem, że czasami to działa, a czasami to nie wystarczy, więc czuję się w obowiązku o tym wspomnieć.

Cytaty z książki Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały...:

Prosta zależność pomiędzy dziecięcymi uczuciami i ich zachowaniem. Kiedy dzieci dobrze się czują, dobrze się zachowują. Jak możemy im pomóc, aby czuły się dobrze? Zaakceptować ich uczucia!

Teraz rozumiem, że nieposłuszeństwo, złość, irytujący i irracjonalny opór, kłamstwa moich dzieci były odpowiedzią na mój krzyk, obelgi, groźby.

 

W świecie porozumienia bez przemocy Marshall B. Rosenberg

W świecie porozumienia bez przemocy to książka o praktycznym zastosowaniu rewolucyjnej metody komunikacji. Dzięki niej dowiemy się jak rozwiązywać problemy bez przemocy i jak przekształcić złość w pozytywne działanie oraz nauczymy się odnajdywania odpowiedniej strategii działania. 

Aby nauczyć się sposobu komunikacji, polegającemu na porozumienia bez przemocy trzeba poznać jego główne założenia. Należą do nich: świadomość własnych uczuć i potrzeb, empatia wobec innych ludzi, komunikowanie własnych potrzeb jako próśb oraz brak krytyki, rzucania oskarżeń i rezygnacja z przemocy słownej. 

 

„Nie” z miłości Jesper Juul

Uwielbiam Juula głównie za dwie rzeczy. Po pierwsze, jako jeden z niewielu tak silny nacisk kładzie na stawianie granic i uczy rodziców tego, jak mogą pilnować swoich granic, bez naruszania granic dziecka. To jest najlepszy poradnik dla tych wszystkich, którzy mówią, że bez przemocy dziecko będzie nam wchodziło na głowę.

Po drugie, jego książki w większości są bardzo króciutkie i zawierają czasami 80-100 stron (jak m. in. „Nie” z miłości), co dla mnie osobiście jest ogromną zaletą, bo otrzymuję samo tzw. „mięcho”, a nie biografię autora czy setki historii, z których tylko niewielka część mnie rzeczywiście interesuje. Bardzo szanuję takie podejście do czytelnika, bo zresztą własną książkę poświęciłem dokładnie takiej samej idei.

Pozytywna Dyscyplina Jane Nelsen

Bardzo, ale bardzo wartościowa książka, która zawiera mnóstwo informacji o wychowaniu dzieci i nie tylko. Jeśli miałbym ją podsumować w kilku zdaniach to powiedziałbym, że jest rozwinięcie tego, co można było przeczytać w „Dialog zamiast kar” i „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, aby dzieci do nas mówiły”.

Jeśli więc po przeczytaniu tamtych pozycji czuliście, że czegoś wam brakuje, to ta pozycja uzupełni wszystkie luki. Jedna z najlepiej moim zdaniem dopracowanych książek i jeśli miałbym się czegoś przyczepić, to jedynie tego, że jeden czy dwa rozdziały dotyczą relacji nauczyciel-uczeń, a nie rodzic-uczeń, ale jak kogoś to nie będzie interesowało to sobie po prostu ominie.

 Więź. Dlaczego rodzice powinni być ważniejsi od kolegów Dr Gordon Neufeld, Dr Gabor Mate. 

Książka, która bardzo mocno mną wstrząsnęła i która pokazała dlaczego bardzo często różne „metody” czy „sposoby” na dziecko nie są skuteczne, mimo tego, że powinny działać. Krok po kroku opisuje ona co się zmieniło na przestrzeni ostatnich lat i dlaczego tak się stało. Pokazuje ona jak wpłynęło to na obecną sytuację, w której dzieci mają coraz większe problemy z odnalezieniu się w świecie, a rodzice w ich wychowaniu, mimo że kiedyś tego nie było. Pokazuje też co może nam pomóc odwrócić ten trend i sprawić, aby rodzicielstwo znowu stało się przyjemnością, a nie ciągłą walką. Pozycja do której zdecydowanie będę wracał.

Twoje kompetentne dziecko Jesper Jull

Twoje kompetentne dziecko to kolejna książka, którą rodzice powinni przeczytać. Szczególnie, jeśli zależy im, aby ich dzieci miały zdrowe poczucie własnej wartości, nawiązywały dobre relacje z innymi ludźmi i uczyły się odpowiedzialności. Jesper Juul, europejski autorytet w dziedzinie wychowania dzieci, uważa, że dziecko wcale nie musi być idealne i grzeczne. A rodzice często czują się zagubieni, słysząc mnóstwo porad typu: jak wychować grzeczne dziecko, jak przetrwać bunt dwulatka itp. Ważniejszy od wymuszonego posłuszeństwa jest kontakt z dzieckiem oparty na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa.

Autor książki podpowiada również, jak mówić do dziecka, aby nie tylko słyszało, ale też usłyszało i zrozumiało, to co chcemy przekazać. Z pewnością warto przeczytać książkę, aby dowiedzieć się dlaczego powinniśmy traktować dzieci poważniej!

Kilka cytatów z książki Twoje kompetentne dziecko: 

Dziecko, podobnie jak człowiek dorosły, na ogół czuje się bezwartościowe, nieodpowiedzialne, nieporadne, głupie i nieudolne, kiedy się je nieustannie bombarduje zasadami. A gdy spotka się z szacunkiem, staje się znacznie bardziej skore do współpracy.

Kiedy dziecko - lub człowiek dorosły - nie czuje się wartościowe, staje się drażliwe, agresywne i sfrustrowane.

Koncentrując się na pochwałach i krytyce, kreujemy osobowości zależne, sterowane zewnętrznie.

 

Wychowanie bez porażek  Thomas Gordon 

Wychowanie bez porażek to książka dr Thomasa Gordona, który uczy skutecznego rozwiązywania konfliktów, które powstają między rodzicami a dziećmi. Zdaniem autora prawidłowe rozwiązanie konfliktu jest wtedy, gdy nie ma pokonanych. Warto komunikować się w taki sposób, aby dążyć do kompromisu, zadowalającego obie strony. 

Zadaniem rodzica jest zapewnienie dziecku harmonijnego rozwoju i poczucia bezpieczeństwa. Proponowane metody pomagają kształtować w dziecku samodzielność, odpowiedzialność i uczą odpowiedniej komunikacji. Zdaniem doktora rodzice czy opiekunowie powinni traktować dziecko jako równą osobę, a nie istotę szczególną. 

 Rodzic jako przywódca stada, Jesper Juul

To książka o wychowaniu dzieci, którą przyznam, iż ciężko mi się czytało na początku. Wpływ chyba na to miał specyficzny styl Jespera Juul’a. Ale kiedy przebrnęłam przez pierwsze 10 stron, to okazało się, że to bardzo wartościowa pozycja. Pokazuje jak wiele się zmieniło w przeciągu ostatnich lat. Nasze role uległy degradacji, a dzieci potrzebują przywódców, by mogły się czuć szczęśliwe i spełnione. Autor pokazuje jak tego dokonać. 

Jesper Juul pokazuje, że można przewodzić dzieciom, a jednocześnie szanować ich godność, integralność i granice. Kluczowe są wartości, jakimi kierują się dorośli, ponieważ one tworzą jakość wzajemnych relacji i dają dzieciom siłę na resztę życia. Nie można wychować silnego i zdrowego człowieka, jeśli nie dba się o jego siłę i zdrowie już w dzieciństwie.